Στο τελευταίο Περιφερειακό Συμβούλιο για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι οι παρατάξεις Καχριμάνη- Αργύρη είναι μηχανισμοί προπαγάνδισης της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής. Ενώ μαλώνουν για τριτεύοντα ζητήματα, για να παρουσιάζονται ως διαφορετικοί, στα κύρια ταυτίζονται.
Οι περιφερειακοί σύμβουλοι της Λ.Σ. στις ομιλίες τους τόνισαν:
Η βιασύνη να έρθει θέμα για τον τρόπο κατανομής του περιφερειακού φόρου από την αξιοποίηση των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Ηπειρο είναι συμβολή στη "πλύση εγκεφάλου", που διεξάγεται τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα την τελευταία περίοδο, σε βάρος των εργαζομένων, και η οποία έχει δύο πτυχές, στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους: Μια πλευρά είναι τα κοιτάσματατων υδρογονανθράκων στην περιοχή και η άλλη η μετατροπή της σε "ενεργειακό δίαυλο", που θα μεταφέρει το φυσικό αέριο της Κασπίας και της Σιβηρίας στη Δυτική Ευρώπη και πιο συγκεκριμένα στην Ιταλία.
Η βασική προπαγανδιστική γραμμή είναι πως οι υδρογονάνθρακες, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο της περιοχής, εφόσον αρχίσουμε ως χώρα την εκμετάλλευσή τους, θα βοηθήσει στην ανάπτυξη .
Θα δώσει νέες θέσεις εργασίας, τα λεγόμενα "αντισταθμιστικά οφέλη". Γενικότερα θα ωφελήσει τους εργαζόμενους στην περιοχή και στη χώρα μας. Επί της ουσίας, η εκμετάλλευση αυτού του φυσικού πλούτου της χώρας, παρουσιάζεται πως από μόνη της μπορεί να γλιτώσει τον εργαζόμενο λαό από την καπιταλιστική κρίση, τη φτώχεια, την εξαθλίωση.
Η ζωή δείχνει πως αυτός ο πλούτος είτε αποτελεί "μήλον της έριδος", που προκαλεί μεγάλες αιματοχυσίες, είτε γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τις μεγάλες μονοπωλιακές εταιρείες, που τον καταληστεύουν, καταστρέφοντας το περιβάλλον, πετώντας «ψίχουλα» στους εργαζόμενους.
Έχει, λοιπόν, τεράστια σημασία ποιος και κάτω από ποιους όρους θα επωφεληθεί απ’ αυτόν τον πλούτο. Ρίχνουν "στάχτη στα μάτια" του λαού οι πολιτικές δυνάμεις, που μιλούν γενικά για ανάπτυξη και αξιοποίηση του πλούτου, αποφεύγοντας να απαντήσουν σ’ αυτό το ερώτημα.
Οι πολιτικές δυνάμεις της δικομματικής κυβέρνησης, ανοιχτά προωθούν την παράδοση αυτού του πλούτου στο ιδιωτικό κεφάλαιο. Ντόπιο και ξένο! Κινούνται στην αντίληψη πως οι επιχειρηματίες, που προσανατολίζονται στο γρήγορο και μέγιστο κέρδος, θα θέσουν και γρηγορότερα σε κίνηση το μηχανισμό άντλησης αυτού του πλούτου κι από αυτό θα κερδίσει και ο εργαζόμενος.
Τι δείχνει, όμως, η πραγματικότητα;
Πως ο καπιταλιστής δεν σκέφτεται τίποτα άλλο πέρα από το κέρδος. Αυτό σημαίνει πως ο πλούτος αυτός, αντί να εξασφαλίσει (κάτω από άλλους όρους) φθηνή ενέργεια για τους εργαζόμενους, για να ζεστάνουν και να φωτίσουν τα σπίτια τους, να παράγουν περισσότερα και καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες για την ικανοποίηση των δικών τους, των λαϊκών αναγκών, θα κατακάτσει στις τσέπες των λίγων. Κι όταν αυτοί οι λίγοι ολοκληρώσουν το "φαγοπότι" τους, τότε ίσως πέσει και κάνα "ψίχουλο" παρακάτω.
Η λογική της επιχειρηματικής εκμετάλλευσης ή καλύτερα ληστείας του φυσικού πλούτου όχι μόνον δεν θα δώσει κανένα όφελος στο λαό, αλλά μπορεί να τον οδηγήσει και σε σοβαρά αδιέξοδα, όπως είναι η οικολογική καταστροφή, την οποία π.χ. βίωσαν πριν μερικά χρόνια εκατομμύρια άνθρωποι στον Κόλπο του Μεξικού.
Στο τέλος της παρέμβασης τους οι εκπρόσωποι της Λ.Σ. τόνισαν: Να, γιατί το ΚΚΕ υποστηρίζει πως μόνο η κοινωνικοποίηση του πλούτου και των μέσων παραγωγής και η αποδέσμευση από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, μια οικονομία που δεν θα στηρίζεται στο καπιταλιστικό κέρδος, αλλά στην ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών, μπορεί να εξασφαλίσει τη φιλολαϊκή αξιοποίηση αυτού του πλούτου.