Ένα – ένα τα κομμάτια της Ιστορίας μας πέφτουν από το Ζάλογγο! Μέχρι να μην μείνει τίποτα όρθιο! Σιγά – σιγά ισοπεδώνεται οτιδήποτε θεσμικό υπάρχει σ’ αυτή τη χώρα!
Μετά την εθνομηδενιστική άποψη της Ρεπούση για τον «συνωστισμό» στο λιμάνι της Σμύρνης και την προσβολή της μνήμης εκατομμυρίων Ελλήνων όπου γης, χαρακτηρίζει τον «χορό του Ζαλόγγου» ως «εθνικό μύθο»!
Ο χορός του Ζαλόγγου αναφέρεται ως ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ από τους ιστορικούς και χρονογράφους της εποχής (Κλώντ Φωριέλ, Γουλιέλμος Μαρτίνος Λήκ, Χριστόφορος Περραιβού, Πουκεβίλ, Ιάκωβος Μπαρτόλντυ), ότι οι Σουλιώτισσες - περί το τέλος του Δεκεμβρίου του 1803 – έπεσαν στο γκρεμό για να μην ατιμαστούν από τους Τούρκους.
Το Ζάλογγο, ως υπέρτατο μνημείο αρετής και θυσίας, υμνήθηκε ακόμα και από τον εχθρό.
Τον θρύλο που έγραψαν οι Σουλιώτισσες, τον παρέδωσε στην ιστορική μνήμη και η περιγραφή Τούρκου αυτόπτη μάρτυρα, ενός αξιωματικού του Αλή πασά, του Σουλεϊμάν αγά. Η περιγραφή του υπάρχει σε βιβλίο του Ibrahim Manzour effendi, που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1828.
Συγκλονισμένος ο Τούρκος αξιωματικός αναφέρει ότι οι γυναίκες «πιάστηκαν από τα χέρια και άρχισαν έναν χορό, που τα βήματά του τα κινούσε ένας ασυνήθιστος ηρωισμός και η αγωνία του θανάτου τόνιζε το ρυθμό του…… στο τέλος των επωδών οι γυναίκες βγάζουν μια διαπεραστική και μακρόσυρτη κραυγή, που ο αντίλαλός της σβήνει στο βάθος ενός τρομακτικού γκρεμού, όπου ρίχνονται μαζί με όλα τα παιδιά τους».
Μετά απ’ αυτά και τόσα που θα μπορούσε κανείς να πει, εύλογο είναι να αναρωτιέμαι αν είναι τυχαίες αυτές οι προσβλητικές, ανιστόρητες και εθνομηδενιστικές αναφορές!
Τι σκοπό υπηρετούν;
Ποιος είναι ο ρόλος που έχει ανατεθεί στην καθηγήτρια Γαλλικών που το παίζει Ιστορικός;
Ποιος της ανέθεσε αυτό το ρόλο και γιατί;
Είναι αλήθεια ότι πριν φτάσεις στην υλική κατάρρευση, προηγείται η πνευματική ήττα.
Και άνθρωποι σαν την Ρεπούση, αναθεωρητές της ελληνικής ιστορίας, χρόνια τώρα επιδόθηκαν στο άθλημα της εθνικής απαξίωσης, της ηθικής κατάπτωσης, της σύγχυσης της εθνικής ταυτότητας, της εξαθλίωσης της Παιδείας, της έλλειψης αγωγής και υπευθυνότητας.
Γι αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε!
Δεν μένει παρά να ανασύρω στη θύμησή μου τον Νίκο Γκάτσο (που δεν υπήρξε κεντροδεξιός) που έγραφε:
«Για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους θέλει έναν Καιάδα γκρεμοτσακίστε τους»
Ιδεολογικά και με επιχειρήματα βεβαίως!
Μετά την εθνομηδενιστική άποψη της Ρεπούση για τον «συνωστισμό» στο λιμάνι της Σμύρνης και την προσβολή της μνήμης εκατομμυρίων Ελλήνων όπου γης, χαρακτηρίζει τον «χορό του Ζαλόγγου» ως «εθνικό μύθο»!
Ο χορός του Ζαλόγγου αναφέρεται ως ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ από τους ιστορικούς και χρονογράφους της εποχής (Κλώντ Φωριέλ, Γουλιέλμος Μαρτίνος Λήκ, Χριστόφορος Περραιβού, Πουκεβίλ, Ιάκωβος Μπαρτόλντυ), ότι οι Σουλιώτισσες - περί το τέλος του Δεκεμβρίου του 1803 – έπεσαν στο γκρεμό για να μην ατιμαστούν από τους Τούρκους.
Το Ζάλογγο, ως υπέρτατο μνημείο αρετής και θυσίας, υμνήθηκε ακόμα και από τον εχθρό.
Τον θρύλο που έγραψαν οι Σουλιώτισσες, τον παρέδωσε στην ιστορική μνήμη και η περιγραφή Τούρκου αυτόπτη μάρτυρα, ενός αξιωματικού του Αλή πασά, του Σουλεϊμάν αγά. Η περιγραφή του υπάρχει σε βιβλίο του Ibrahim Manzour effendi, που εκδόθηκε στο Παρίσι το 1828.
Συγκλονισμένος ο Τούρκος αξιωματικός αναφέρει ότι οι γυναίκες «πιάστηκαν από τα χέρια και άρχισαν έναν χορό, που τα βήματά του τα κινούσε ένας ασυνήθιστος ηρωισμός και η αγωνία του θανάτου τόνιζε το ρυθμό του…… στο τέλος των επωδών οι γυναίκες βγάζουν μια διαπεραστική και μακρόσυρτη κραυγή, που ο αντίλαλός της σβήνει στο βάθος ενός τρομακτικού γκρεμού, όπου ρίχνονται μαζί με όλα τα παιδιά τους».
Μετά απ’ αυτά και τόσα που θα μπορούσε κανείς να πει, εύλογο είναι να αναρωτιέμαι αν είναι τυχαίες αυτές οι προσβλητικές, ανιστόρητες και εθνομηδενιστικές αναφορές!
Τι σκοπό υπηρετούν;
Ποιος είναι ο ρόλος που έχει ανατεθεί στην καθηγήτρια Γαλλικών που το παίζει Ιστορικός;
Ποιος της ανέθεσε αυτό το ρόλο και γιατί;
Είναι αλήθεια ότι πριν φτάσεις στην υλική κατάρρευση, προηγείται η πνευματική ήττα.
Και άνθρωποι σαν την Ρεπούση, αναθεωρητές της ελληνικής ιστορίας, χρόνια τώρα επιδόθηκαν στο άθλημα της εθνικής απαξίωσης, της ηθικής κατάπτωσης, της σύγχυσης της εθνικής ταυτότητας, της εξαθλίωσης της Παιδείας, της έλλειψης αγωγής και υπευθυνότητας.
Γι αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε!
Δεν μένει παρά να ανασύρω στη θύμησή μου τον Νίκο Γκάτσο (που δεν υπήρξε κεντροδεξιός) που έγραφε:
«Για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους θέλει έναν Καιάδα γκρεμοτσακίστε τους»
Ιδεολογικά και με επιχειρήματα βεβαίως!