ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ
Συνειδητά και σκόπιμα, το πολιτικό σύστημα, τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, τα μνημονιακά κόμματα και οι συνδυασμοί τους, εξοβελίζουν ή υποβαθμίζουν το μέγα κοινωνικό πρόβλημα της ανεργίας στην προεκλογική αντιπαράθεση.
Πριν μια εβδομάδα η Eurostat έδωσε στη δημοσιότητα τα στοιχεία για τον Ιανουάριο του 2014. Πρωταθλήτρια, βεβαίως, η Ελλάδα του «success story», με 26,7% και 1.318.000 ανέργους. Την περασμένη εβδομάδα, επίσης, ο ΟΑΕΔ έδωσε στη δημοσιότητα τα δικά του στοιχεία για το μήνα Φεβρουάριο. Οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα του φτάνουν τα 857.448 άτομα. Αυτοί οι δυο αριθμοί κρύβουν ένα τεράστιο δράμα: περίπου 460.000 άνεργοι έχουν απελπιστεί τόσο ώστε να παραιτηθούν από κάθε αναζήτηση εργασίας! Και δεν είναι μόνον αυτό. Επίδομα ανεργίας παίρνουν 157.921 άνεργοι, δηλαδή, το 18,4% των εγγεγραμμένων στον ΟΑΕΔ και το 12% του συνόλου των ανέργων! Δηλαδή, 1.160.000 άνθρωποι χωρίς δουλειά, χωρίς τα μέσα για την επιβίωσή τους, δεν λαμβάνουν ούτε καν τα 360 ευρώ του επιδόματος ανεργίας.
Μπορεί να σωθεί η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα από τη γενοκτονία της ανεργίας; Μπορεί να μειωθεί ριζικά η ανεργία και πώς; Αυτά τα δυο αγωνιώδη ερωτήματα απασχολούν κάθε λαϊκή οικογένεια και, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κάθε ψηφοφόρο.
Η πρώτη απαίτηση είναι η διεκδίκηση μέτρων προστασίας των ανέργων: υγεία, φάρμακα, διαγραφή χρεών στις τράπεζες, φοροαπαλλαγές κ.α. Το κρισιμότερο όλων είναι να δοθεί, εδώ και τώρα, σε όλους τους ανέργους και για όσο χρονικό διάστημα βρίσκονται στην ανεργία, επίδομα ανεργίας ίσο με το σημερινό κατώτερο μισθό! Ένα επίδομα ανεργίας του σημερινού ύψους στους 1,2 εκατομμύρια ανέργους χρειάζεται 400 εκατομμύρια ευρώ το μήνα. Λεφτά υπάρχουν: Τόσο είναι, περίπου, το ποσό του έκτακτου φόρου των εφοπλιστών σε βάθος τριετίας, που ναι μεν ψηφίστηκε, αλλά ακόμη δεν πρωτοκολλήθηκε και άρα δεν εισπράχθηκε. Τα 5 δις το χρόνο που απαιτούνται καλύπτονται άνετα με μια απλή πράξη: την παύση πληρωμών στους δανειστές.
Ωστόσο, τα μέτρα προστασίας των ανέργων μπορεί να ανακουφίσουν τον άνεργο, αλλά δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας. Η ΕΕ και το κεφάλαιο, οι κυβερνήσεις και τα κόμματά τους προτείνουν, ως κύριες κατευθύνσεις για την αντιμετώπιση της ανεργίας, πρώτο, την «απελευθέρωση και ελαστικοποίηση της αγοράς εργασίας» και δεύτερο, το «καλύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας για την προσέλκυση ιδιωτικών επενδύσεων».
Πρόκειται για συνταγές που δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν ριζικά και μόνιμα την ανεργία. Καταρχήν, στην ευρωζώνη, αυτή η πολιτική εφαρμόστηκε. Που οδήγησε; Από περίπου 7,3% και 11,7 εκατομμύρια ανέργους προ κρίσης (α’ τρίμηνο 2008), έφτασε το 11,8% και τους 18,9 εκατομύρια ανέργους, τον περασμένο Μάρτιο, σύμφωνα με την Eurostat. Δεύτερο, οι μεγάλες ιδιωτικές ξένες επενδύσεις που υποτίθεται ότι θα δημιουργούσαν μαζικές μόνιμες θέσεις εργασίας, δεν έρχονται. Γιατί; Όχι λόγω δήθεν υψηλών μισθών, αλλά λόγω του χαμηλού ποσοστού κέρδους στην παραγωγή που βασανίζει τον παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και ελληνικό καπιταλισμό.
Ο ίδιος ο ΟΟΣΑ λέει ότι για μείωση της ανεργίας κατά 0,5% χρειάζεται ανάπτυξη 2% το χρόνο. Με την πολιτική τους, εάν υπάρξει μόνιμη ετήσια ανάπτυξη 2% -πράγμα αδύνατον-, για να φτάσει η ανεργία στα προ κρίσης επίπεδα στη χώρα μας, θα χρειαστούν 30 χρόνια! Η δε «απελευθέρωση της αγοράς εργασίας» δημιουργεί θέσεις εργασίας με το σταγονόμετρο, με εξευτελιστικούς μισθούς, ατομικές συμβάσεις και με το δουλεμπόριο των «απασχολήσιμων», «διαθέσιμων», «ελαστικών» και «ωφέλιμων».
Η ανεργία μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνον με μια αντικαπιταλιστική πολιτική σε διπλή κατεύθυνση: Η πρώτη είναι η ριζική μείωση του χρόνου εργασίας χωρίς μείωση μισθών. Η δεύτερη είναι η κρατική απαλλοτρίωση των κεφαλαίων που λιμνάζουν για μαζικές επενδύσεις στην παραγωγή.
Μια μείωση του εργάσιμου χρόνου εργασίας κατά 25%, από το σημερινό συμβατικό και χιλιοκαταπατημένο 8ωρο–5ήμερο–40ωρο, στο 6ωρο-5ήμερο-30ωρο, υπολογίζοντας τους μισθωτούς περίπου στους 2.285.000, θα οδηγήσει αμέσως στη δημιουργία 570.000 θέσεων εργασίας. Εάν συνυπολογίσουμε μια μείωση του χρόνου σύνταξης στα 60 για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες, καθώς και το γεγονός ότι στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από τους μισθωτούς εργάζονται πάνω από 40 ώρες με τις νόμιμες και παράνομες υπερωρίες, δεν θα είναι υπερβολικό να ισχυριστούμε ότι με μια πολιτικής άμεσης, ριζικής μείωσης του χρόνου εργασίας μπορούν να δημιουργηθούν περί τις 800.000 θέσεις εργασίας. Φυσικά, για να έχουν αντίκρυσμα αυτές οι θέσεις εργασίας θα πρέπει να συνοδεύονται από αυξήσεις στους μισθούς, σταθερότητα και συλλογικές συμβάσεις.
Από την άλλη πλευρά, μαζικές επενδύσεις στην παραγωγή για δημιουργία θέσεων εργασίας δεν μπορεί να γίνουν χωρίς κινητοποίηση των κεφαλαίων που αποθησαυρίζονται στις τράπεζες και αλλού. Αυτό σημαίνει κοινωνική και άμεσα, κρατική απαλλοτρίωση των κεφαλαίων που λιμνάζουν, στο όνομα της σωτηρίας και της επιβίωσης της εργασίας και του λαού. Αυτό σημαίνει κοινωνικοποίηση και άμεσα, κρατικοποίηση με εργατικό έλεγχο των τραπεζών που σώθηκαν, όχι με τα δάνεια της τρόικας, αλλά με χρήματα του ελληνικού λαού. Σημαίνει κινητοποίηση ενός μέρους των 160 - 170 δις ευρώ, που είναι το ενεργητικό τους, για φτηνά δάνεια στα λαϊκά στρώματα και για χρηματοδότηση της παραγωγής. Αυτό σημαίνει, επίσης, κρατικό πρόγραμμα δημόσιων δαπανών και επενδύσεων για έργα υπέρ των εργατικών και λαϊκών αναγκών και με σεβασμό του περιβάλλοντος και της φύσης. Και αυτό, με τη σειρά του, απαιτεί άμεση παύση πληρωμών στους δανειστές με στόχο τη διαγραφή του τριπλοπληρωμένου χρέους, κίνηση που θα εξοικονομήσει αμέσως περί τα 15 με 20 δις ευρώ.
Το πρόγραμμα αυτό για εμάς είναι αντικαπιταλιστικό γιατί αμφισβητεί και προκαλεί τακτικά ρήγματα στη λειτουργία του ποσοστού κέρδους και το νόμο του ανταγωνισμού ως κίνητρο για επενδύσεις στους επιμέρους κλάδους και εθνικές οικονομίες. Πλευρές ενός τέτοιου προγράμματος μπορούν να επιβληθούν σήμερα από ένα νέο, ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα και μια άλλη Αριστερά που δεν θα τις τρέχουν τα σάλια για την κυβερνητική εξουσία, μια Αριστερά που θα αμφισβητεί τα ιερά και τα όσια του καπιταλισμού, απογαλακτισμένη από τον ανύπαρκτο «υπαρκτό σοσιαλισμό». Για να ανοίξει ο δρόμος για επαναστατικές καταστάσεις και για μια άλλη εξουσία με τον πλούτο στα χέρια αυτών που τον παράγουν. Μόνον έτσι μπορεί να επιβιώσει λαός.
Η ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟστη διακήρυξή της, κινείται με σαφήνεια στην προαναφερθείσα κατεύθυνση. Για αυτό ακριβώς το λόγο αξίζει να υπερψηφιστεί.
Νάνος Βαγγέλης
Υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Πρέβεζας με την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ
Συνδημότισσες και συνδημότες
1.Εμείς δεν πρόκειται να «σώσουμε» κανέναν.Σωτήρες δεν υπάρχουν. Αν ψάχνετε για τέτοιους μπορείτε να τους βρείτε σε αυτούς που σας «σώζουν» χρόνια τώρα, τις κυβερνήσεις, την ΕΕ και το ΔΝΤ, και τις παρατάξεις των τάχα ανεξάρτητων δημάρχων , που στηρίζουν την κυβέρνηση. Δεν πιστεύουμε ούτε στους «αριστερούς σωτήρες» δημάρχους, που λένε ότι θα φτιάξουν ένα φιλολαϊκό δήμο, χωρίς να συγκρουστούν με την ΕΕ και τις κοινοτικές οδηγίες. Ούτε στο «κόμμα σωτήρα» πιστεύουμε, το οποίο μέχρι να γίνει ισχυρό, ο κόσμος της δουλειάς και η νεολαία θα πρέπει να κάνει υπομονή.
2.Η στήριξη και η υπερψήφιση της δημοτικής κίνησης «ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ πολιτών δήμου Πρέβεζας» σημαίνει πως παίρνεις θέση για ένα μαζικόκίνημα ανατροπής, διεκδίκησης και αλληλεγγύης στον Δήμο μας. Ένα σύγχρονο κίνημα, που θα παλεύει για το «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» της εποχή μας. Για να δυναμώσεις τη παρουσία των δυνάμεων της μαχόμενης, ανατρεπτικής και επαναστατικής Αριστεράς στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε να αποκαλύπτονται και να καταγγέλλονται οι αντιλαϊκές μεθοδεύσεις, να προβάλλονται τα λαϊκά αιτήματα και οι διεκδικήσεις των κινημάτων. Πάνω από όλα όμως για να οργανωθούν οι εργαζόμενοι, η νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα σε ανεξάρτητα όργανα, με εκπροσώπους ανακλητούς και υπόλογους σε δημόσιο έλεγχο μιας άλλης, πραγματικής αυτοδιοίκησης, με λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές, επιτροπές αγώνα στους χώρους δουλειάς και συντονιστικά, που θα αγωνίζονται για να επιβάλουν τις εργατικές και λαϊκές ανάγκες.
3.Για τη διαγραφή του ληστρικού - τοκογλυφικού χρέους. Για να μπορούμε να έχουμε μισθούς, συντάξεις, σχολεία, νοσοκομεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς. Για να δοθούν χρήματα για δημόσιες επενδύσεις, για να δουλέψουν το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι χωρίς να περιμένουν μάταια τους «επενδυτές» που μόνο ξεζούμισμα και μισθούς πείνας θα φέρουν. Για να καταδικάσουμε το μαύρο μέτωπο Κυβέρνησης- ΕΕ-ΔΝΤ. Για να παλέψουμε όλοι μαζί να καταργηθούν όλα τα μνημόνια, οι εφαρμοστικοί τους νόμοι και οι δανειακές συμβάσεις.
4.Για να πληρώσουν την κρίση αυτοί που τα έφαγαν τόσα χρόνια . Για να αυξηθούν οι μισθοί και οι συντάξεις, να μειωθούν οι ώρες εργασίας, για να δουλεύουμε όλοι. Να μην ζήσουμε σα δούλοι. Να μην μας ξεφτιλίζουν με τους μισθούς της πείνας, να μην μας κάνουν «ωφελούμενους» στα προγράμματα – κοροϊδία του ΕΣΠΑ. Να μην δουλεύουν τα παιδιά μας για ένα κομμάτι ψωμί, χωρίς κανένα δικαίωμα, χωρίς ζωή και αξιοπρέπεια. Να διαγραφούν των χρέη των εργατικών οικογενειών και των ανέργων.
5.Για ένα Δήμο αντιφασιστικό, ένα Δήμο ταξικής αλληλεγγύης και ανθρωπιάς , όπου δε θα βρίσκουν τόπο και χώρο έκφρασης φασίστες και ρατσιστές.
6.Για να καταργηθεί ο Καλλικράτης και να καταδικαστούν όσοι τον εφαρμόζουν. Να σταματήσουν οι περικοπές και οι ιδιωτικοποιήσεις. Να διευρυνθούν οι κοινωνικές υπηρεσίες (παιδεία, υγεία, πρόνοια) που πρέπει να είναι δημόσιες και δωρεάν. Να μειωθούν τα δημοτικά τέλη, να καταργηθούν για τους άνεργους και να αυξηθούν για τις μεγάλες επιχειρήσεις .
7.Για να πάψει να ξεπουλιέται η γη και να καταστρέφεται το περιβάλλον.
8. Για μια Πρέβεζα πόλη αγώνα και αλληλεγγύης. Για να μην κατασχεθεί κανένα σπίτι συμπολίτη μας. Να μην κοπεί σε καμιά φτωχή οικογένεια το ρεύμα. Για ένα μαχόμενο Δήμο που θα συμβάλλει αποφασιστικά στον παλλαϊκό αγώνα για την ΑΝΤΑΤΡΟΠΗ της νέας «Χούντας» Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΑΝΗΣ
υποψήφιος δήμαρχος
με την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ πολιτών δήμου Πρέβεζας