Η κλιμάκωση της επίθεσης σε βάρος της φτωχομεσαίας αγροτιάς συμπίπτει με ελληνική προεδρία στην Ε.Ε. Οι προτεραιότητες της ελληνικής προεδρίας, προτεραιότητες δηλαδή της συγκυβέρνησης, είναι η ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των πολυεθνικών της Ε.Ε με στόχο τη προσαρμογή μισθών και παραγόμενων προϊόντων ειδικά του νότου στο επίπεδο των ανταγωνιστών της Ε.Ε(Κίνα, Ινδία κτλ), η ενίσχυση της δημοσιονομικής και τραπεζικής ενοποίησης με ένα συνεχές μνημόνιο σκληρής επιτροπείας .
Οι δημοτικές-περιφερειακές εκλογές και οι ευρωεκλογές γίνονται σε μια περίοδο έντασης και βαθιάς δομικής κρίσης του καπιταλισμού, μια κρίση υπερπαραγωγής που ρίχνει το ποσοστό κέρδους για το κεφάλαιο. Η πολιτική και οικονομική εξουσία ως αντίδοτο σε αυτήν επιλέγει τη πολιτική διαρκούς λιτότητας και των ιδιωτικοποιήσεων. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου σε τοπικό, περιφερειακό, πανελλαδικό και παγκόσμιο επίπεδο αναδιατάσσουν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν νέους δρόμους και όρους κερδοφορίας. Αυτό κάνουν και σε τοπικό επίπεδο στην επαρχία σε όλους τους κλάδους, συνεργαζόμενοι με τις τράπεζες (αναβαθμισμένος ο ρόλος της Πειραιώς), τους ντόπιους καπιταλιστές, τη λεγόμενη Τοπική Αυτοδιοίκηση αλλά και τη γραφειοκρατία του αγροτοσυνεταιριστικού κινήματος. Όλοι αυτοί συμμετέχουν στο ξαναμοίρασμα της πίτας σε βάρος των λαϊκών αναγκών. Τα μοίρασμα αυτό περνάει μέσα από το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, από την απαξίωση-κλείσιμο ή ιδιωτικοποίηση των συνεταιριστικών επιχειρήσεων, τη διάλυση της εργασίας και το ξεκλήρισμα ή την «προσαρμογή» όσων μικρομεσαίων παραγωγών αντέξουν. Είμαστε ξεκάθαροι και προειδοποιούμε: θα τα βγάλουν όλα στο σφυρί δημιουργώντας ταυτόχρονα ζώνες εγκατάλειψης και απλήρωτης εργασίας για να σώσουν τα τομάρια τους. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η μείωση της παραγωγής, ούτε τα απλήρωτα προϊόντα, ούτε η απλήρωτη εργασία ούτε τα κλεισίματα επιχειρήσεων ούτε η ανεργία. Την ίδια ώρα οι ιδιωτικές τράπεζες με λεφτά που έχουν πάρει από το ξεζούμισμα των λαών της Ε.Ε μέσω των συνεχιζόμενων ανακεφαλαιοποίησεων αναβαθμίζουν το ρόλο τους προτείνοντας επιχειρηματικά σχέδια για να «σώσουν» ή και να ενωθούν με συνεταιριστικές δραστηριότητες, ξεκοκαλίζοντας φυσικά τις περιουσίες τους.
Κυβέρνηση-Ε.Ε-ΔΝΤ παραδίδουν πλήρως την αγροτική παραγωγή στο ντόπιο και πολυεθνικό κεφάλαιο
με επίθεση σε βάρος των μικρομεσαίων παραγωγών και των εργαζομένων στην αγροτική παραγωγή.
Δεν έγιναν όλα ξαφνικά. Η είσοδο της χώρας στην Ε.Ε είχε ως αποτέλεσμα τη μετατροπή της χώρας από εξαγωγέα αγροτικών προϊόντων σε εισαγωγέα, μειώθηκε ο αγροτικός πληθυσμός, συγκεντρώθηκε γη και παραγωγή σε λίγα χέρια με τη πλήρη παράδοση των πάντων στις ληστρικές δυνάμεις της αγοράς. 30 χρόνια παραμονής στην Ε.Ε προσάρμοσαν γεωργία και κτηνοτροφία στους νόμους της αγοράς με τον μανδύα των περίφημων «εθνικών στόχων», ενισχύοντας το κύκλωμα μεγαλοεμπόρων-τυποποιητών-βιομηχάνων μέσω και των επιδοτήσεων, συμβάλλοντας στην ενίσχυση της εξουσίας του κεφαλαίου σε τοπικό, περιφερειακό αλλά και πανελλαδικό επίπεδο.
Όλα αυτά τα χρόνια οι αντιδραστικές αλλαγές της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής(ΚΑΠ) και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στο γεωργικό τομέα περιβάλλονταν πάντα με το «ένδυμα» της «προσαρμογής» στον ευρωπαϊκό μονόδρομο συγκαλύπτοντας το βαθιά ταξικό τους χαρακτήρα.
Μια «προσαρμογή» που βάφτισε τα κέρδη και τα πλούτη του κεφαλαίου «εθνικό στόχο».
Μια «προσαρμογή» που θεωρεί φυσιολογικές τις αυξήσεις στα λιπάσματα, τις ζωοτροφές και καθηλωμένες τις τιμές του παραγωγού.
Μια «προσαρμογή» που θεωρεί φυσιολογική την κλεψιά σε βάρος του εργαζόμενου- καταναλωτή που αγοράζει σε υπερπολλαπλάσια τιμή τα προϊόντα που παράγει ο φτωχομεσαίος αγροτοκτηνοτρόφος, ο οποίος, όμως, βλέπει το εισόδημά του να μειώνεται.
Η πολιτική αυτή συναποφασίστηκε αυτά τα 30 χρόνια στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης απ’ όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με την πλήρη συναίνεση όλων των δυνάμεων που συσπειρώνονται τώρα στο ΣΥΡΙΖΑ και στη ΔΗΜΑΡ, με την πλήρη συναίνεση των ΠΑΣΕΓΕΣ-ΓΕΣΑΣΕ-ΣΥΔΑΣΕ-, αλλά και όλων αυτών που δημιούργησαν και δημιουργούν τα τελευταία 30 χρόνια αυταπάτες για την «κοινωνική Ευρώπη των λαών». Οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στην ύπαιθρο προχώρησαν στη πλήρη ενσωμάτωση και διάβρωση της συνεταιριστικής ιδέας.
Η πάλη ενάντια στις αρνητικές συνέπειες της Ε.Ε, η υποχώρηση από το αίτημα της εξόδου από την Ε.Ε για αρκετά χρόνια, η διαταξικότητα των αιτημάτων αλλά και η συνδιαχείρηση των ΕΑΣ όπως ακριβώς τις διαχειρίζονταν ΝΔ-ΠΑΣΟΚ αποτέλεσαν τη τακτική του ΚΚΕ συμβάλλοντας στην υποχώρηση του κινήματος. Το ΚΚΕ υποτιμά τα μνημόνια ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τα θεωρεί υπεύθυνα για όλα ξεχνώντας την ύπαρξη της Ε.Ε.
Ως ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην ΗΠΕΙΡΟ δεν υποτιμάμε τα μνημόνια. Τα μνημόνια αποτέλεσαν μια ποιοτική τομή και επιτάχυναν ειλημμένες αποφάσεις των κυβερνήσεων και της Ε.Ε:
Πρώτονσυνέβαλλαν στο σπάσιμο της συμμαχίας του κεφαλαίου με μερίδα της συνεταιριστικής και εργατικής γραφειοκρατίας στην ύπαιθρο και εγκατάλειψη τους στη δίνη των χρεών και της απλήρωτης εργασίας. «Τακτοποίησαν» πολλούς με εθελούσια έξοδο(συνταξιούχοι 45-50 ετών!!!) και με τριετή αναστολή των ποινικών ευθυνών όσων διαχειρίστηκαν περιουσίες των συνεταιρισμών.Δεύτερονπουλήσανε-κλείσανε-περιθωριοποιήσανε τις βιομηχανίες λιπασμάτων, τις γαλακτοβιομηχανίες ΔΩΔΩΝΗ και ΑΓΝΟ, τη βιομηχανία ζάχαρης, τη ΣΕΚΑΠ και άλλες παραγωγικές δραστηριότητες.
Τρίτονεπιτάχυναν τις διαδικασίες για το μητρώο αγροτών , τη νέα φοροεπιδρομή, τον συνεταιριστικό Καλλικράτη και την ταχύτατη διείσδυση των τραπεζιτών στην αγροτική παραγωγή.
Τέταρτονκλείνουν ή ιδιωτικοποιούν ή αλλάζουν όλους τους μηχανισμούς του δημοσίου για να τους προσαρμόσουν στην αγορά, αλλάζοντας ταυτόχρονα τις εργασιακές σχέσεις, δίνοντας μεροκάματα και συντάξεις πείνας.
Οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι και εργαζόμενοι στον αγροτοδιατροφικό τομέα βιώνουν στο πετσί τους την καπιταλιστική κρίση. Υπάρχει ανάγκη να οργανωθεί η κοινή ανατρεπτική τους δράση. Εκτός από την ισχυροποίηση των αγροτικών συλλόγων, υπάρχει αναγκαιότητα για τη συγκρότηση επιτροπών αγώνα αγροτών και εργαζομένων σε επίπεδο δήμων ή περιφερειακής ενότητας, ανεξάρτητων περιφερειακών κινήσεων συντονισμού , με κριτήριο ότι η «εθνική οικονομία» των παραγωγών του πλούτου θα συρρικνώνεται όσο η «εθνική οικονομία» του κεφαλαίου θα αυξάνει την κερδοφορία της και σε σύγκρουση με λογικές διαταξικής εθνικής παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Συνοψίζοντας όλα αυτά τα χρόνια έχει διαμορφωθεί από τη μια πλευρά το μπλόκ που ισχυροποιείται-κερδίζει και αποτελείται από: το αγροτοδιατροφικό κεφάλαιο, το οποίο αποτελεί μια από τις ναυαρχίδες ανάπτυξης και επέκτασης των ντόπιων καπιταλιστών, το κύκλωμα μεγαλέμπορων- βιομηχάνων (ζωοτροφών , λιπασμάτων, φαρμάκων), τους μεγαλοαγροτοκτηνοτρόφους, τις διοικήσεις των Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών αλλά και όλο το πολιτικό προσωπικό τους προσωπικό.
Από την άλλη οι φτωχομεσαίοι αγροτοκτηνοτρόφοι, στους οποίους μειώνεται το απαραίτητο για να ζήσουν εισόδημα, οι Έλληνες μισθωτοί στον αγροτοδιατροφικό τομέα («μόνιμοι» και εποχικοί), οι ξένοι εργάτες, και οι μικροί αυτοαπασχολούμενοι του χώρου (π.χ. γεωτεχνικοί, ψαράδες, τεχνίτες, άλλα επαγγέλματα που εξαρτώνται από την αγροτική παραγωγή).
Η συμπίεση των εισοδημάτων και των συνθηκών εργασίας των «από κάτω» γίνεται το τελευταίο διάστημα με βίαιο τρόπο ειδικά μετά τις ιδιωτικοποιήσεις και τη διάλυση των συνεταιρισμών (δείτε τις πρώτες επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση της ΔΩΔΩΝΗ) . Τα νέα μέτρα που περνούν λειτουργούν ενισχυτικά στην αποδιάρθρωση των καλλιεργειών και της κτηνοτροφίας που έχουν άμεση σχέση με τη διατροφή του λαού. Είναι μέτρα καταιγιστικά και πολύπλευρα:
α) υπερδιόγκωση του κόστους παραγωγής , χαμηλές τιμές για τον αγρότη-υψηλές για το λαό στη πόλη, β)χτύπημα της ντόπιας παραγωγής με τεράστιες εισαγωγές ομοειδών προϊόντων γ)ιδιωτικοποιήσεις δ)νέα βάρβαρη φοροεπιδρομή ε)εξευτελιστικές συντάξεις στ) μεγάλη μείωση των χρηματοδοτήσεων με βάση τη νέα ΚΑΠ 2014-2020. Ταυτόχρονα προωθούν τη λογική του αγρότη-καπιταλιστή πουλώντας φύκια και μεταξωτές κορδέλες στους άνεργους της πόλης , για επιστροφή στην ύπαιθρο.(σε αυτό ρόλο παίζουν οι λεγόμενες Ενώσεις Νέων Αγροτών που έχουν στηθεί με γραμμή της Ε.Ε και των κυβερνήσεων).
Η πολιτική αυτή αλλά και οι τεράστιες επιστημονικοτεχνικές δυνατότητες της εποχής μας δημιουργούν όρους για την ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων των φτωχομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων, για να ταϊστεί ποσοτικά αλλά και ποιοτικά ο λαός. Στόχος του κεφαλαίου είναι να καθορισθεί το τι παράγεται, πως παράγεται από όσο γίνεται λιγότερα χέρια για να μπορούν να ελέγχουν πλήρως τη κατάσταση. Ο από τα κάτω συντονισμός των αγώνων, η αναβάθμιση του αντιΕΕ και αντικυβερνητικού χαρακτήρα των αιτημάτων και του προγράμματος , η πραγματική και όχι η συμβολική πάλη αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την ανασυγκρότηση του κινήματος στην ύπαιθρο.
Για εμάς ως ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην ΗΠΕΙΡΟ ένα πρόγραμμα πἀλης πρέπει να περιλαμβάνει:
1) τη δημιουργία δημοκρατικών πρωτοβάθμιων παραγωγικών συνεταιρισμών της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Συνεταιρισμοί ενταγμένοι σε μια σχεδιοποιημένη οικονομία με κριτήριο ότι θέλουμε να γίνουμε οι «ελεύθεροι συνεταιρισμένοι παραγωγοί», με κοινωνικοποιημένη τη γη και με εργατικό έλεγχο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε και πρέπει να διδαχθούμε από τα λάθη της διαχείρισης στα πλαίσια του καπιταλισμού. Οι δημοκρατικοί πρωτοβάθμιοι παραγωγικοί συνεταιρισμοί θα είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις ,όπου ο νόμος της αξίας θα νοθεύεται από τη συμμετοχή των αγροτών , τον έλεγχο των εργατών και την διεκδίκηση κρατικής ενίσχυσης με ταυτόχρονο μέτωπο ενάντια στη κυρίαρχη πολιτική.
2) τη δημιουργία ενιαίου δημόσιου φορέα τροφίμων σε συνεργασία με τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς που θα συμβάλλει στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού με κεντρικό σχεδιασμό και με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες
3)την εθνικοποίηση-κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας.
4) τη πάλη για την ικανοποίηση των άμεσων αναγκών επιβίωσης για να υπάρχουν όροι παραμονής στην ύπαιθρο όπως : κατάργηση των χαρατσιών και της φοροληστείας, καθυστέρηση-ανατροπή της ΚΑΠ, κατώτερες εγγυημένες τιμές, ουσιαστική μείωση του κόστους παραγωγής, έργα υποδομής, δωρεάν επιστημονική επιμόρφωση, πλήρη δημόσια ασφάλιση της παραγωγής, απαλλοτρίωση της μεγάλης αγροτικής ιδιοκτησίας, άμεση αποζημίωση των καταστροφών και ισοτιμία δικαιωμάτων όλων των εργαζόμενων της υπαίθρου ανεξάρτητα από χρώμα, έθνος και θρησκεία.
Το πρόγραμμα αυτό μπορεί να το εφαρμόσει μόνο ο οργανωμένος λαός χωρίς τις κυβερνήσεις που επιβάλλουν αυτή τη πολιτική, με διαγραφή του χρέους και με την αποδέσμευση της χώρας από τη Ε.Ε, με δημοκρατικό επανακαθορισμό των διεθνών μας σχέσεων για να ανοίξουμε το δρόμο για την ανάδειξη των συλλογικών παραγωγικών δυνάμεων της εργαζόμενης πλειοψηφίας, που αποτελούν την κύρια παραγωγική δύναμη. Ένας οργανωμένος λαός που θα του ανήκει η χώρα του μακριά από τη μπότα των δανειστών, για να ανοίξει ο δρόμος, για μια κοινωνία στα χέρια των παραγωγών του πλούτου.
Άμεσα η δημοκρατική ανασυγκρότηση του αγροτικού κινήματος πρέπει να προχωρήσει ταυτόχρονα με την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος.
Οι δυνάμεις που συσπειρώνονται στη ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην ΗΠΕΙΡΟ θα συμβάλλουν ώστε οι διαδικασίες και οι αγώνες να περάσουν στα χέρια των αγωνιζόμενων κόντρα σε ΠΑΣΕΓΕΣ-ΓΕΣΑΣΕ-ΣΥΔΑΣΕ-ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, παραμερίζοντας τους περιχαρακωμένους σχεδιασμούς επί χάρτου που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην ήττα. Φιλοδοξούμε να συμβάλλουμε σε ένα αγωνιστικό μέτωπο ρήξης και ανατροπής που θα ενώνει την εργαζόμενη πλειοψηφία , τους ανέργους και τα λαϊκά στρώματα και θα επιβάλλει την κοινή δράση όλων των δυνάμεων που καταλαβαίνουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει φιλολαϊκή πολιτική εντός της Ε.Ε, αποπληρώνοντας ένα χρέος από λεφτά που πρώτα μας έκλεψαν και μετά μας «δάνεισαν».
Η αντικαπιταλιστική αριστερά πρέπει να ισχυροποιηθεί συγκροτώντας το πόλο της, μαχόμενη, σκεπτόμενη και ανεξάρτητη από την αστική πολιτική, την ρεφορμιστική και συνδιαχειριστική αριστερά για να είναι πραγματικά χρήσιμη για το λαό. Σε αυτή την κατεύθυνση θα συμβάλλει η εκλογική ενίσχυση και η ενισχυμένη παρουσία στο νέο περιφερειακό συμβούλιο της ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ στην ΗΠΕΙΡΟ με υποψήφιο περιφερειάρχη τον Νίκο Ζήκο.
Νάνος Βαγγέλης γεωπόνος μέλος της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α
υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Πρεβέζης με την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στην ΗΠΕΙΡΟ