Έπειτα την ανάρτηση του κειμένου κ. Λιβιεράτου , όπως μπορείτε να δείτε εδώ, υπήρξε απάντηση από τον κ. Ξέρα το κείμενο του οποίου διαβάσατε όπως μπορείτε να δείτε εδώ.
Αυτή τη φορά όμως ένας άλλος αναγνώστης ο κ. Γιώργος Παπαδόπουλος, έπειτα το σχόλιο που άφησε κάτω από την ανάρτηση του κειμένου του κ. Λιβιεράτου, μας ζήτησε στέλνοντας μας, ηλεκτρονικό μήνυμα [Email] να προβούμε σε ανάρτηση του κειμένου του.
Εμείς σεβόμενοι το αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών της ελεύθερης άποψης σας παρουσιάζουμε την δεύτερη απάντηση στο κείμενο του κ. Λιβιεράτου, αυτή τη φορά από τον κ. Γιώργο Παπαδόπουλο.
Κι εσύ λάμπεις, Μπάμπη μου,
Αλλά μιλάς για λογαριασμό τους, επειδή νομίζεις ότι μπορείς.
Αλλά εξηγείς τις θέσεις ενός ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μόνο στο μυαλό σου είναι ακόμη Συνασπισμός του Κλάπα, των ΔΗΜΑΡιτών της παλιάς σας φιλίας και του δήθεν ριζοσπαστισμού σου.
Δεν άκουσες τον Πρόεδρο ή κωφεύεις επίτηδες, επειδή είσαι αλλού.
Άκου, επηρμένε σύντροφε:
Ο Σύντροφος Τσίπρας περιπτώσεις σαν τη δική σου, τη μισαλλόδοξη, την ψευτοκουλτουριάρικη, της Μπέλλας και των άλλων παιδιών που κουνούπι δε μπορούν να πειράξουν, αντιπαλεύει αυτή τη στιγμή.
Ο Σύντροφος Τσίπρας αναστενάζει κάθε μέρα που περνάει, επειδή άλλη μια μέρα χάθηκε, χωρίς να κατορθώσει να αποτινάξει τα στίγματα τόσων χρόνων αποτυχίας, ακριβώς επειδή υπάρχουν ακόμη απόψεις σαν τη δική σου, η οποία γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από τους δεξιούς.
Η ηγεσία και η Συνέλευση του τοπικού ΣΥΡΙΖΑ, αγαπητέ, δεν είναι το ίδιο πράγμα.
Η τοπική ηγεσία ποδηγετεί τη Συνέλευση επί ζητημάτων, τα οποία αντίκεινται στις Αρχές του Κόμματος.
Του νέου Κόμματος, φίλε μου, στο οποίο μπήκες κι εσύ και οι υπόλοιποι, τους οποίους δε φαίνεται να εκτιμάς πολύ, επειδή κάτι άλλο, εκτός από ΣΥΝ, υπήρξαν στη ζωή τους, πριν νομίσεις ότι τώρα σου ανήκουν.
Είσαι ΣΥΡΙΖΑ; Είσαι σίγουρος; Είσαι πιο ΣΥΡΙΖΑ εσύ από εμένα;
Τότε γιατί αντιτίθεσαι σε αυτό που ο ίδιος γράφεις;
«Ο πολιτικός χρόνος μέχρι της εκλογές είναι ελάχιστος, Τα κόμμα έχει αποφασίσει ότι εκεί που υπάρχει παράταξη προχωράμε, απλώς την διευρύνουμε και συμπληρώνουμε τα πολιτικά της χαρακτηριστικά».
«Απλώς», σύντροφε;;
Και πώς «συμπληρώνουμε» πολιτικά χαρακτηριστικά, σύντροφε;
Κάνουμε ΣΥΡΙΖοΠΑΣΟΚοΔΗΜΑΡο με τους αναδειχθέντες στις κολοσσιαίες κινηματικές συγκεντρώσεις της πόλης μας, στις οποίες συμμετείχαν και πάνω από 30 άτομα (λέω εγώ τώρα);
Θα διαφωνήσω, σύντροφε, κι ας μην ανακοινώνω το όνομά μου δημόσια, μιας και πολύ θα με χάλαγε να τσακωθώ μαζί σου δημόσια, αφού δε σε υπολήπτομαι, σύντροφε.
Ανήκω στους 150 νοματαίους, τους οποίους δεν εκπροσωπείς.
Ανήκω στο ΣΥΡΙΖΑ, κι ας μη με ξέρεις.
Ανήκω στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ουδέποτε υπήρξα Συνασπιστής, σύντροφε, ούτε πλατφόρμας, ούτε ΚΟΕς ούτε, ΝιΑΡ, ούτε τίποτε από όλα αυτά τα υπερεπιτυχημένα σχήματα σε επίπεδο κουλτούρας και ιδεωδών της πάλαι ποτέ ΕΣΣΔ, τα οποία λάμπρυναν τον κόσμο με τη σοφία τους.
Θέλω να σου πω ένα μυστικό, σύντροφε.
Ο σύντροφος Τσίπρας το γνωρίζει και συμφωνούμε σε αυτό.
Το μυστικό είναι:
Ο υπαρκτός Σοσιαλισμός κατέρρευσε το ’90, σύντροφε.
Άκου να δεις!
Ο σύντροφος Γκορμπατσώφ, άφησε εσένα και τους λοιπούς κομισσάριους ακέφαλους.
Ελπίζω να μην έχεις άποψη περί το πρόσωπό σου, ότι δηλαδή είσαι η μετενσάρκωσή του και ότι θα αλλάξεις τον κόσμο γυρνώντας το χρόνο προς τα πίσω.
Αυτήν την άποψη δεν την έχει ο Σύντροφος Τσίπρας, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο εγώ πιστεύω και εγώ υποστηρίζω.
«Να αναδείξουμε συμπολίτες μας που αναδέχθηκαν στα κινήματα της πόλης μας. Τα αντιφασιστικά αντιρατσιστικά κινήματα, της αλληλεγγύης, της οικολογίας, της προστασίας από την φτώχεια».
Αυτό γράφεις, σύντροφε, κι εγώ λέω ότι λες χαμάρες.
Ο Σύντροφος Τσίπρας λέει ότι το ζητούμενο είναι να αναδείξουμε το ΣΥΡΙΖΑ και τις ιδέες του παντού στη χώρα, ιδίως στην επαρχία, οι πρωτευουσιάνοι τα ξέρουν αυτά.
Οι ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ, σύντροφε, τις οποίες και σαφώς αρνείσαι, παραποιείς και απεμπολείς με ερμηνείες σταλινικού τύπου, προϋποθέτουν, στην περίπτωση της ανάληψης της εξουσίας – αλλά πρωτίστως κατά τη διαδικασία π ρ ο ς την εξουσία - τη συμμετοχή κάθε μη κομματικού στελέχους, από οποιονδήποτε χώρο (πλην των χρυσαυγιτών), ώστε οι ιδέες να γίνουν κοινωνικά αποδεκτές και να εφαρμοστούν από το σύνολο της κοινωνικής ομάδας που λέγεται «δημότες – ψηφοφόροι».
Κι έρχεται ένας Νίτσας και σου λέει ότι έρχεται με κατ’ αρχήν καλές προθέσεις.
Και πρέπει να απαντήσεις δημόσια και να τον προγκήξεις, επειδή πανικοβάλλεσαι.
Πανικοβάλλεσαι, όταν σου λέει ότι οι υποστηρικτές της παράταξής του ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ.
Τι να ψήφιζαν δηλαδή, σύντροφε; ΔΗΜΑΡ ή ΠΑΣΟΚ;
Αντιμνημονιακός είναι ο άνθρωπος.
Αλλά πανικοβάλλεσαι, όταν σκέφτεσαι ότι εσύ που αναδείχθηκες μέσα από «αντιφασιστικά αντιρατσιστικά κινήματα, της αλληλεγγύης της οικολογίας της προστασίας από την φτώχεια», θα χαθείς, παρ’ όλο που δικαιούσαι να διοικήσεις ριζοσπαστικά και σταλινικά την πόλη και να την προστατεύσεις από τη φτώχεια.
Ευτυχώς δεν είσαι ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αποτυχημένος Συνασπιστής.
Ευτυχώς ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διαλύσει το μόρφωμα της αποτυχίας και αναζητά εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι θα στηρίξουν τις ιδέες του, οι οποίες έχουν βάση ανθρωπιστική, αλλά κοιτάνε μπροστά και όχι εκεί στη γωνιά το παρεάκι των μίζερων.
Μπροστά βρίσκονται προκλήσεις, τις οποίες δεν αντιλαμβάνεσαι, αφού δεν αντιμετωπίζεις με παρρησία και αυταπάρνηση το γεγονός ότι είσαι αποτυχημένος και οπισθοδρομικός.
Αν είναι να παλαίψουμε με το κατεστημένο, δε θα το κάνουμε με παρωχημένο, στα όρια του βλακώδους, ξύλινο λόγο, ο οποίος θα αποδιώξει όλους αυτούς, οι ελπίδες των οποίων στηρίζονται από το ΣΥΡΙΖΑ.
Δε νομίζω ότι σε αφορούν αυτές οι εκλογές, οι άλλες εκλογές, οι εκλογές γενικώς, σύντροφε. Νομίζω ότι η άποψή σου είναι παρωχημένη, διχαστική και πάντως αντισυσπειρωτική, σύντροφε.
Νομίζω ότι έκανες κατάχρηση του ρητού «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».
Γιώργος Παπαδόπουλος
Γιώργος Παπαδόπουλος