Έργα και ημέρες του Γιάννη Παπαλέξη στο Δήμο Αρταίων

   Το τελευταίο διάστημα η κατά τα άλλα «αθόρυβη» θητεία του Γ. Παπαλέξη έχει να επιδείξει μια αξιοζήλευτη κινητικότητα και έναν φρενήρη ρυθμό «παραγωγής έργου»…..πάντα κατά την προσφιλή τακτική των προκατόχων του στο αξίωμα.

   Κατά τας γραφάς συντάκτου εφημερίδος τινός (εκ της ουκ άνευ και εντεταλμένης αρθογραφίας, εξαρτημένης των επιχειρηματικών συμφερόντων του εκδότου της) ο κύριος Γ.Π. έχει αγορευτεί σε μέγα προστάτη και αναμορφωτή του πολιτισμικού μας κεφαλαίου (a la card όμως διότι το Ξενία μετά του κάστρου δεν συμπεριλαμβάνονται σε αυτό το κεφάλαιο). Προτείνει ο κύριος Γ.Π. την αγορά του αρχοντικού Παπακώστα και μέρος του παλαιού Δημαρχείου το οποίο ανήκει σε ιδιώτη έναντιτιμήματος 220.000 € και 350.000€ αντιστοίχως. Προκειμένου να περιέλθουν στον Δήμο και έτσι να προχωρήσει στην διάσωσή τους, αφού πρώτα τα εντάξει σε προγράμματα ανάλογα με την εκπονηθείσα μελέτη για τον σκοπό της αξιοποίησης των (χρόνος απαιτηταίος μιας επιπλέον θητείας ).

Εκ πρώτης όψεως οι αποφάσεις αυτές εκλαμβάνονται ως προϊόν ευαισθησίας του δημάρχου σε θέματα που αφορούν την διάσωση αυτών των μνημείων πλην όμως το κτίριο Παπακώστα θα έχει καταρρεύσει εξ ολοκλήρου μέχρι να αποφασίσει να το σώσει και το κτήριο του παλαιού Δημαρχείου θα έχει αποκτήσει περισσότερες ζημίες. Πρόκειται στην ουσία για τις «ευαισθησίες» του Γ.Π. σε θέματα που αφορούν στην απαλλαγή των ιδιοκτητών αυτών εκ των περιουσιακών τους στοιχείων τα οποία τους είναι καθόλα δύσκολο να τα αξιοποιήσουν οι ίδιοι και ο Δήμαρχος έχει βρει τον τρόπο να τους απαλλάξει από αυτά με το αζημίωτο…ζημιώνοντας όμως τον Δήμο.

Οι συγκεκριμένες αποφάσεις θα έπρεπε να υλοποιηθούν αφού πρώτα ο Δήμαρχος είχε κάνει χρήση του νομικού πλαισίου που είχε στη διάθεση του και μετά από διαδικασία, που ήδη έπρεπε να έχει ακολουθηθεί όπως περιγράφετε κατά τις διατάξεις του π.δ. 15.04.1988(ΦΕΚ 317) ΤΕΥΧΟΣ Α/28.04.1988 και τις διατάξεις του ν.1337/83(ΦΕΚ 33/Α/14.03.1983 κεφαλαίου Γ). Το άρθρο 32 παρ.4 ορίζει ότι: οι ιδιοκτήτες ή νομείς των κτηρίων της παρα.6 (διατηρητέα) οφείλουν να διατηρούν τα αρχιτεκτονικά, καλλιτεχνικά και στατικά στοιχεία αυτών και σε οποιαδήποτε περίπτωση καταστροφής τους να τα ανακατασκευάσουν σύμφωνα με τις υποδείξεις της αρμόδιας επιτροπής ενασκήσεων αρχιτεκτονικού ελέγχου έστω και αν η καταστροφή οφείλεται σε ανωτέρα βία. Αν οι ιδιοκτήτες ή νομείς παραλείπουν την υποχρέωση αυτή, μπορεί να επεμβαίνει το Δημόσιο ή ο οικείος ΟΤΑ και να εκτελεί τις εργασίες καταλογίζοντας την σχετική δαπάνη κατά των υπόχρεων.

Ο κύριος Γ.Π. κατά τα 3 και πλέον έτη της θητείας του δεν διεκδίκησε κανένα δικαίωμα των πολιτών να κοινωνούν με τις αξίες των πολιτισμικών τους μνημείων και με τις ενέργειες του αυτές απαλλάσσει τους ιδιοκτήτες αυτών των διατηρητέων κτηρίων από την υποχρέωση της δαπάνης που βαρύνονται (οι οποίες μεταβιβάζονται στο νέο ιδιοκτήτη μετά τις αγορές δηλαδή στο Δήμο) ένεκα των ζημιών που έχουν υποστεί. Σύμφωνα πάντα με τον αρθρογράφο της εφημερίδος θα έπρεπε να θεωρήσουμε τον κύριο Γιούνη ως ευεργέτη δωρητή μέρους της υπεραξίας του ακινήτου στο Δήμο μας!!!

Η εκτίμηση της τιμής του ακινήτου Παπακώστα που κατά τα άλλα έγινε με «νόμιμη» διαδικασία από τον ΣΟΕ δεν έλαβε υπόψη το στοιχείο των διατάξεων του νόμου όπως αυτές περιγράφονται ανωτέρω και συνεπώς δεν απομειώνεται από την αξία του ακινήτου η εκ των ιδιοκτητών υποχρέωση της αποκατάστασης των ζημιών οι οποίες ανέρχονται πλέον σε κάποιες εκατοντάδες χιλιάδων ευρώ. Ο καθοριστικός παράγοντας στην εκτίμηση της αξίας του ακινήτου είναι ακριβώς αυτή η υποχρέωση. Ο Δήμαρχος και οι συνεργοί του θα έχουν ζημιώσει τον δήμο με ένα κόστος αγοράς που δεν ανταποκρίνεται στην αξία της. Οι Ίδιοι είναι γνώστες της διαδικασίας που έπρεπε να έχει ακολουθηθεί όπως επίσης και της καταδικαστικής απόφασης κατά των ιδιοκτητών από το πλημμελειοδικείο ως σκοπίμως ενεργούντες στην εγκατάλειψη του κτηρίου ούτως ώστε αυτό να καταπέσει και να ανοίξει ο δρόμος στην αντιπαροχή του εκμετάλλευση αφού.

Όλα αυτά δημιουργούν μια σκιά αδιαφάνειας την οποία ο Δήμαρχος οφείλει να ξεκαθαρίσει,

Το θέμα πρέπει να τεθεί εκ νέου στο δημοτικό συμβούλιο για τον επαναπροσδιορισμό της προσφοράς.

Κάτι ανάλογο ισχύει και για την περίπτωση του παλαιού δημαρχείου. Εφόσον έχουν διαπιστωθεί φθορές και ο ιδιώτης ιδιοκτήτης μέρους του ακινήτου παρεμποδίζει ή δεν αναλαμβάνει το κόστος που του αναλογεί στην αποκατάσταση αυτών τότε η δημοτική αρχή κάνει χρήση του νομικού πλαισίου που της δίδεται και που την ισχυροποιεί σε οποιαδήποτε οικονομική συμφωνία μετά του ιδιώτη.

Ο Δήμος δεν είναι υποχρεωμένος να αγοράσει όλα τα χαρακτηρισμένα κτήρια για να τα σώσει, η διατήρηση τους είναι δια νόμου υποχρέωση των ιδιοκτητών τους. Το κτήριο Παπακώστα προσφέρεται ως λαογραφικό μουσείο εφ όσον αποκατασταθεί και αναδειχθεί ο εσωτερικός πλούτος των λαογραφικών του στοιχείων. Η χρηματοδότηση αυτή μπορεί να διασφαλιστεί μέσα από προγράμματα που αφορούν στον πολιτισμικό τουρισμό. Τα περί πράσινου ταμείου χρηματοδότησης είναι «εφεύρεση» και πράσινα άλογα διότι αυτό αφορά στην υποτιθέμενη χρηματοδότηση ενεργειακών και περιβαλλοντικών προγραμμάτων.

Η a la card ευαισθησία της δημοτικής αρχής δεν συμπεριλαμβάνει επίσης την προστασία του πλέον χαρακτηριστικού μας μνημείου του ιστορικού γεφυριού, το οποίο χρησιμοποιείται ως αύλιος χώρος γειτονικού καφέ-μπαρ-κλαμπ, του οποίου ο ιδιοκτήτης έφτασε στο σημείο να τοποθετήσει καθίσματα κάτω από την καμάρα. (Φαντάζομαι ότι κάτι ανάλογο δεν θα μπορούσε να συμβεί κάτω από την πύλη του Βρανδεμβούργου. Τόσα χρόνια στη Γερμανία ο ιδιοκτήτης του θα το είχε διαπιστώσει σίγουρα και ο ίδιος.) Τρίζουν τα κόκαλα της θρυλικής γυναίκας του Πρωτομάστορα… Τα καταστήματα απέναντι από το λαογραφικό μουσείο έχουν επεκταθεί σε βάρος της δημοτικής πλατείας έμπροσθεν της εισόδου στη γέφυρα με συνέπεια να παρεμποδίζεται η οπτική επαφή με το μνημείο. Όλα αυτά με τις ευλογίες της δημοτικής αρχής.

Μια σύντομη αναφορά και στο πως εκλαμβάνεται από τον κύριο Γ.Π. το ιστορικό κάστρο της πόλης: πολύ απλά ως «μάντρα» περίφραξης αύλιου χώρου ξενοδοχείου. Αυτός θα είναι ο ρόλος του ιστορικού χώρου μετά την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου να επαναλειτουργήσει το Ξενία με αυτή τη χρήση. Εάν αυτή η δημοτική αρχή διαθέτει κάποιο ίχνος πολιτισμικής ευαισθησίας…ιδού η κατάσταση των δημόσιων ανοιχτών χώρων, λάβετε γνώση των φιλόδοξων σχεδίων της για την ψαραγορά και υποκλιθείτε εμπρός στην ευφυή, αληθώς απαραίτητη όσο και πρωτότυπη λύση που δόθηκε στο θέμα του Βυζαντίου! Η δημοτική αρχή καταδεικνύοντας την προσήλωση της στην αναβάθμιση των πολιτισμικών φορέων της πόλης μας, αγνόησε επιδεικτικότατα την πρόταση του πολιτιστικού συλλόγου Σκουφά για ενοποίηση της λειτουργίας του κτηρίου ως μέγαρο πολιτισμού και την αποκατάσταση της όψης του στην αρχική της μορφή. Το κτίριο του Σκουφά είναι έργο του ευπατρίδη αρχιτέκτονα Ιάσονα Ρίζου ο οποίος συνέδεσε με το όνομα του αρκετά αξιόλογα αρχιτεκτονικά έργα μεταξύ αυτών και το Θέμιδος Μέλαθρον(δικαστικό μέγαρο επί της Λ. Αλεξάνδρας).Το προτεινόμενο από τον Σύλλογο Σκουφά έργο θα κοσμούσε με τις αρχιτεκτονικές και πολιτισμικές αξίες του και θα συνέβαλε αποφασιστικά στην αισθητική αναβάθμιση της κεντρικής πλατείας της πόλης μας. «Αξιομνημόνευτη» επίσης η φροντίδα της οποίας τυγχάνουν από το Δήμο τα διατηρητέα δημοτικά κτίρια απέναντι από τον Αγ. Δημήτριο στην οδό Σκουφά. Μιας και οι αναγνώστες θα έχουν ήδη πεισθεί για τις προθέσεις της δημοτικής αρχής να αξιοποιήσει τον πολιτισμικό μας πλούτο, απευθύνω έκκληση επικαλούμενος και των πατριωτικών σας αισθημάτων του Δήμαρχου και των συμβούλων του για το λιγοστό χρόνο που απέμεινε στην θητεία τους να περιοριστούν στα απολύτως απαραίτητα για την εξυπηρέτηση των πολιτών προς χάριν της υστεροφημίας τους. Ο Δήμος θα τους χρωστά πολύ μεγάλη ευγνωμοσύνη αν περιοριστούν στο μέχρι τούδε καταστροφικό έργο.